Lief dagboek, woensdag 11-11-2020

Gepubliceerd op 11 november 2020 om 20:36

Eerlijk gezegd heb ik een soort writer's blog (ja, dat moet block zijn, voor de taalpuristen onder ons) en ik kan niks Pragerigs bedenken om over te schrijven.

Vandaag is het 11-11-2020. Voor mij geen bijzondere dag, behalve dat het Sint Maarten is en er niemand aan de deur komt. Het is het begin van carnaval in de zuidelijke provinciën, maar daar heb ik niet zoveel mee. Zeg maar gerust niks mee. En toch knaagt er iets........we kunnen nog steeds niet naar Praag (pluralis majestatis).

Een soort gevoel, dat anderen omschrijven als een midlife crisis. Wat wil je met de rest van je leven? Dan gaat een man op zoek naar een jong chickie en zijn motorrijbewijs halen, althans dat is het beeld dat ik erbij heb. Gelukkig heb ik niks met motors en met jonge chickies. Die van mij is wat jaartjes ouder en bevalt prima. En een tweede leg geeft zoveel gedoe..........

Corona jaar

Laat ik het een midlife contemplation noemen, want van crisis is geen sprake en bovendien klinkt dat altijd dramatischer dan dat het is. Hoewel het jaar 2020 wel mijn en ons (midlife) crisisjaar is, dat moge duidelijk zijn.

En in dit Corona-jaar valt er veel te overpeinzen.

Van alles wat je nu niet kan of mag doen, wat mis je nu het meeste?

In een normaal jaar sta je daar niet zo bij stil. Het leek vanzelfsprekend. Werken, een feestje hier en een afspraakje daar, bowlen (ja, een van mijn "foute" hobby's), op vakantie gaan, even langs een paar vrienden, boodschappen doen, naar de gamma of praxis, voetbal kijken bij je kids, een wedstrijdje fluiten, voetbal kijken op TV met publiek, EK, Olympische Spelen. De lijst is oneindig.

Nu vraag je je bij iedere afspraak af, wat de regels zijn m.b.t. het aantal personen dat bij elkaar mag komen. Moet je een mondkapje op? Mag ik wel bij iemand in de auto stappen of krijg ik dan een boete, als er een BOA in de buurt is? Zal ik naar de huisarts gaan met dat rare plekje op mijn rug of ben ik dan tot last? Denk dat er geen extra voorbeelden nodig zijn.

En als ik dit teruglees besef ik, dat ik nog geluk heb. Ik ken niemand in mijn directe omgeving, die echt last heeft gehad van Covid-19, anders dan in thuisquarantaine te hebben gezeten met aan griep verwante verschijnselen.

Wat heeft dit jaar mij gebracht?

Ook in een ronduit bizar jaar als dit jaar houd ik me vast aan mijn eigen motto, die ook op mijn facebook-pagina staat. "Geluk is een keuze." Hoe de omstandigheden ook zijn, je bepaalt zelf hoe je je daarbij voelt. Dat klinkt gemakkelijk en dat is vaak ook zo. Kijk naar wat je wel hebt en niet naar wat je niet hebt. Dat ga ik nu dus ook doen.

Dol op lijstjes als ik ben, volgt er nu een opsomming van de positieve kanten van 2020:

  • ik ben in juni 2020 naar Praag gegaan in mijn eentje (zonder corona was dat niet gebeurd)
  • ik weet dat 24/7 met mijn gezin thuis heerlijk is. Nul ruzies en daar houd ik van. Toppertjes zijn we.
  • ik ben deze website begonnen (zonder Corona niet gebeurd)
  • ik ben schrijven, lezen en geschiedenis leuk gaan vinden (zonder Corona.......denk het niet)
  • ik ben dichter tot mijn twee zussen gekomen (zonder Corona ook wel)
  • ik ben een Vuurwerkgelddoneer-actie gestart, die overigens niks met Praag te maken heeft. Ff klikken op de link na het lezen van de blog (tot 2 januari 2021)
  • ik heb zoveel nieuwe mensen leren kennen (zonder Corona niet gebeurd)
  • ik luister nu dagelijks naar Smetana - Vltava (minimaal 4 keer per dag)
  • ik heb nog meer zin gekregen om naar Praag te gaan, de eerste mogelijkheid grijp ik aan
  • ik ben alles wat wel kan zoveel meer gaan waarderen
  • ik sta veel pro-actiever in het leven dan in de vorige 46,5 jaar van mijn bestaan
  • ik ben trots op mezelf

Kortom, in de saaiheid van het huidige bestaan, zijn er genoeg lichtpuntjes op te noemen, die zonder Corona in mijn leven waarschijnlijk niet waren gebeurd. 

Om deze blog toch nog enigszins aan Praag te relateren, doe ik er gewoon een foto bij van Praag. dan is mijn dag weer goed. De volgende blog wat minder over mezelf en meer over Praag. Want wie zit hier nou op te wachten!!! Mocht je er op hebben zitten wachten, dan hoor ik dat graag in de reacties hieronder. Geintje.

Nog Verliefder op Praag

Nationaal Theater Praag Milan Bachan foto
Rating: 0 sterren
0 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.