De enige blog over Praag in Nederland

Mijn lieve broertje Jeroen, ja hij is mijn kleine broertje, had op zijn website gezet dat mensen een gastblog mogen schrijven. Dat liet ik mij geen tweede keer zeggen.

In de wijk Žižkov, ten oosten van het oude stadscentrum van Praag, ligt midden tussen de woningen een klein stadion, het FK Viktoriastadion. Van de buitenkant ziet het eruit alsof het niet meer in gebruik is en het zo kan instorten. Van de binnenkant ook.

Het krijgen van een pakketje is een instant geluksmomentje, net zoals een ping op je telefoon of het rode getalletje op Facebook, dat aangeeft hoeveel likes of berichtjes je hebt. Dit vind ik niet, nee, dat is onderzocht. Het is een vorm van verslavende aantrekkingskracht. Is je pakketje er niet of blijven de pings uit, dan voel je je eenzaam. Daarom kijken mensen zo vaak en snel op hun telefoon als er iets binnenkomt. Even weer dat geluksmomentje...........

Soms denk ik dat ik gek ben, als ik reacties hoor van andere mensen, die mijn liefde voor een stad niet begrijpen. Of omdat ze het zelf niet kennen of omdat hun in-hokjes-denken ze weerhoudt van deze hersensprong. Houden van je man of vrouw, vriend of vriendin, zoon of dochter, dat is normaal. Houden van je familie en vrienden ook. Daarnaast kun je houden van hutspot, erg verknocht zijn aan chocolade, bier of andere culinaire hoogstandjes. Houden van een stad is niet bij iedereen bekend of algemeen geaccepteerd.

Het leuke van een eigen blog hebben en schrijven is dat je het over alles kunt hebben. Vandaag postte ik op Facebook een berichtje in de groep Alles over Tsjechië. Daar komt van alles voorbij, van persoonlijke berichtjes over vakanties in Tsjechië, trips naar Praag tot mooie foto's en lekker eten. Daar haal ik dan weer inspiratie vandaan. 

Heel gek, dat ik pas in 2020 bekend ben geraakt met het verhaal van de moord op Heydrich, de Reichsprotector van Tsjecho-Slowakije in WOII. Gek dat de namen van Jozef Gabčík and Jan Kubiš mij tot die tijd geen belletje deden rinkelen. Gek dat ik regelmatig langs een kerk ben gelopen op Resslova in Praag, zonder te weten wat zich daar heeft afgespeeld. Te spannend achteraf, 700 Duitsers tegen 7 Tsjechen en Slowaken.

Het ligt er natuurlijk helemaal aan wat voor reiziger je bent of je deze tips ter harte gaat nemen. De vreemde tips die ik je in deze blog geef, komen uit mijn hart, zijn eerlijk en nogal tegendraads.

Het klinkt dramatischer dan het is. Praag is al een weekje op oranje gezet, maar nu is geheel Tsjechië code oranje. Dat houdt in dat alle niet noodzakelijke reizen daarheen worden afgeraden en dat je 10 dagen in thuisquarantaine moet bij terugkomst in Nederland. Corona maakt meer kapot dan je lief is.

Voor degenen die mij niet kennen, even een korte introductie. Jarenlang, 46,5 jaar om precies te zijn heb ik me redelijk doelloos voortbewogen op deze planeet. Gelukkige periodes afgewisseld door wat mindere. Wie niet?!

Iedere keer dat ik in Praag ben, doe ik het stiekem wel een keertje. Ik kijk op mijn telefoon voor de tijd en als ik in de buurt ben van het Oude Stadsplein, zoek ik een plaatsje tussen de toeristen. Allemaal staan ze klaar met hun camera of telefoon. 

Nederland kent (het dagboek van) Anne Frank, Hannie Schaft (het meisje met het rode haar), Corrie ten Boom, Helena Theodora Kuipers-Rietbergen en nog vele andere (verzets)helden uit de Tweede Wereldoorlog. Praag heeft Nicholas Winton. 

Kom je in Praag, dan kom je altijd over de Karelsbrug en dan passeer je altijd het standbeeld van Jan Nepomucký. Wie, zul je je afvragen? Jan wie?

Soms moet je even stil staan bij wat je allemaal hebt gedaan in relatief weinig tijd.

Vorige week woensdag kreeg ik de schrik van mijn leven. Achter mijn laptop lekker bezig met de website, krijg ik een pop-up van Easyjet.

Waanzinnig mooie t-shirts, hoodies, onderzettertjes, bidons, rompertjes en nog veel meer. Beetje van mezelf en een beetje van vecteezy.com

De komende maanden staat in het teken van planning. Deze website staat inmiddels ruim een week online en is meer dan 300 keer bezocht. Dat klinkt best aardig, maar de wetenschap dat de site nog niet zo goed vindbaar is, maakt me nog niet heel enthousiast. Super leuke reacties op mijn site, op whatsapp en in het echt tijdens de Personal Training, dat zeker. Dus mijn energie blijft stromen en ik weet dat het goed komt. Sterker nog.....het is al goed, want het is zo leuk om bij te leren, na te denken over een businessmodel, SEO, metatags, favicons, bloggen, marketing........

Wanneer je in Praag van de ene kant naar de andere kant van de Moldau wilde, had je tot 1841 een paar keuzes. Zwemmen, met een bootje of over de Karelsbrug. Van 1357 tot aan 1841 was dit namelijk de enige brug over de rivier. Sinds 1841 zijn er 17 andere bruggen bijgebouwd. 

Wat maakt een stad een mooie stad? Dat is voor iedereen anders. De moderne skyscrapers van New York hebben hun aantrekkingskracht, het Coloseum in Rome trekt miljoenen bezoekers, Parijs heeft zijn Eiffeltoren en Amsterdam zijn grachten. 

De Top 2000 is traditioneel gezien de leukste muzieklijst van deze eeuw. De meest dramatisch slechte nummers worden afgewisseld met pareltjes. Vloeken op de eerste categorie, "Hoe kan je hier nou op stemmen", de radio keihard zetten bij de tweede categorie en je huisgenoten vervloeken wanneer ze erdoorheen gaan praten. Bij ons thuis staat het altijd aan.

Wat gaat het snel. Vorige week een post op Facebook. Dagelijks een uur of vijf werken aan een website en binnen no time is je website af. Maar ook dan weer een spannend moment. Hoe ga ik het noemen. Mijn conceptnaam was Jeroen Loves Prague. Maar zo'n Nederlandse naam en dan Engels erachter, dat klinkt voor geen meter. 

"Delen wordt gewaardeerd. Durf te vragen........wie mij iets beter kent, weet dat ik met enige regelmaat naar Praag ga. Inmiddels kan ik zeggen, dat ik verliefd ben op die stad, de cultuur, de geschiedenis en de nuchterheid van de mensen aldaar. Sinds afgelopen juni, waarin ik een week in mijn eentje naar Praag gegaan ben, bekruipt mij het gevoel dat ik iets moet doen met Praag en in Praag.

Sinds mijn 10e, denk ik, ben ik tennis gaan kijken op TV. Voor mijn tiende snapte ik het spelletje niet en vond ik het irritant. Beetje heen en weer slaan, dan sloeg iemand mis en de tegenstander had een punt. Nou ja, niet 1 punt, maar 15 of 30 of 40. Blijft tot de dag van vandaag voor mij de meest bizarre telling in de sport. Neemt niet weg dat ik dat gele balletje wel meer ben gaan volgen.

Klassieke muziek was tot voor kort voor mij nog een (Karels)brug te ver. Slechte woordspeling, maar hij moest erin. Niet dat ik sommige composities niet mooi vond, maar het was niet iets waar ik voor ging zitten. Hedendaagse (pop)muziek, daar stond ik mee op en daar ging ik mee naar bed. Nog steeds eerlijk gezegd, maar door de liefde voor Praag, ben ik me ook gaan verdiepen in de Tsjechische cultuur. Dan kom je automatisch uit bij de geschiedenis, architectuur, kunst en muziek van het land. Muziek zie ik zelf niet in de categorie kunst, maar die discussie verlies ik geheid van een kunstkenner!

De verliefdheidskriebels beginnen thuis al met de voorbereiding van een nieuwe trip naar Praag. En komt dat even goed uit. De eerstvolgende staat al gepland. Oktober 2020 ga ik met mijn zus, haar dochter en haar vriend een week naar Praag. Dochter en haar vriend komen wat later in de week.

Deze datum zei mij tot voor kort niks. Ja, de muur was in '89 omgevallen. Mijn muzikale jaar begint in 1989, het jaar dat ik 16 werd. Ik weet "alles" van de muziek uit '89.

Misschien moet ik het zo maar gaan noemen. Ik ben verslaafd aan Praag. Hoe vaker ik er kom, hoe vaker ik weer terug wil gaan, wanneer ik thuis ben. Zo werkt dat met een verslaving nietwaar?! Een oncontroleerbare drang om iets te willen.