De enige blog over Praag in Nederland

Wie had kunnen bedenken dat vorig jaar januari nog alles gewoon was en twee maanden daarna niet meer? Wereldwijd ligt alles zo goed als plat, worden lockdowns en nachtklokken ingesteld en sterven mensen aan een virus.

Weinig mensen merken ze op, terwijl je ze in Praag letterlijk bij elke stap kan zien. Als je er maar op let.

Wanneer je slechts één of twee dagen in Praag bent, kun je echt al veel zien en doen. Voor die mensen heb ik een top 10 samengesteld om te doen. Omdat ik je niet op kosten wil jagen, zijn de meeste ervan low budget of zelfs gratis. Yeah, mooi hoeft niet duur te zijn. Bij iedere Topper staan blogs/pagina's/artikelen voor meer info.

Het is gelukt. 

Als je de drukte van Praag wilt ontvluchten, dan zijn er genoeg plekken te vinden. Een van die verborgen pareltjes ligt in zuiden van Praag, in Praag 4. In deze blog neem ik je mee naar Branické skály. Wandelschoenen aan, want er zitten wat "leuke" steile stukken in. Niet geschikte voor mensen die moeilijk ter been zijn.

Wanneer je je gaat verdiepen in de mooiste stad ter wereld, kom je soms in omgekeerde volgorde uit bij een beroemde Tsjech. Je loopt eerst over de Mánes-brug en je kijkt naar de astronomische klok, zonder te weten wie of wat Mánes is. Bij mij ging er geen belletje rinkelen.

Als er één kunstenaar is en dan specifiek één schilder, wiens werk ik erg kan waarderen, dan is het Salvador Dali (1904-1989). Ken je zijn werk niet,dan ken je hem wellicht van de super serie Casa del Papel, waarin het masker van Dali een prominente rol speelt.

10-12-2020

Op 10 juni 1942 is Lidice, een dorp op 20 kilometer ten westen van Praag als vergeldingsactie van de Duitsers met de grond gelijk gemaakt. Op de plek waar ooit het dorp stond, staat nu slechts nog een monument van de kinderen van Lidice. Voor de aanleiding van deze ramp, kijk hier de 7-delige serie van de VPRO over de Moord op Heydrich.

Voor iedereen die de I-Mucha expositie wil zien, is hier alvast een voorproefje. De virtuele tour.

Praag is altijd mooi, dus het maakt niet veel uit wanneer je gaat. Als je je goed voorbereid op je trip, kun je het bij ieder weerbeeld naar je zin hebben. Er zijn wel zaken waar je rekening mee moet houden, zoals je kledingkeuze en je schoeisel. Laat je naaldhakken sowieso thuis, want daar kom je niet ver mee op de kleine kasseien van de Praagse straatjes.

Een gedicht behoeft in principe geen uitleg en laat ruimte voor eigen interpretatie. Meestal snap ik er zelf geen moer van. Een gedicht komt op mij regelmatig over als gezocht moeilijk en onbegrijpelijk. Sinds ik wat pogingen heb gedaan om Praag in dichtvorm te gieten, merk ik wat dat met mij doet. En daar gaat het mij om.

Op het schitterende Jan Palach plein, waar je je buiten alleen al lang kunt vermaken met het uitzicht, vind je het Rudolfinum. Dit concertgebouw is in neo-renaissancestijl gebouwd en in 1885 geopend door de toenmalige kroonprins van het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije Rudolf van Oostenrijk. Hij was de zoon van Keizerin Sisi, die bij de oudere generatie zeker wel bekend is. 

Tussen Malostranska en de Praagse Burcht ligt een schitterende complex, het Waldstein (Wallenstein) paleis. Dit is gebouwd tussen 1623 en 1630 in opdracht van Albrecht von Wallenstein, die naam en fortuin maakte als de opperbevelhebber van de keizerlijke strijdkrachten in de Dertigjarige Oorlog. Keizer Ferdinand II vreesde de berekenende geest van Albrecht von Wallenstein en liet hem in 1634 vermoorden in de stad Eger (nu Cheb). Wallenstein heeft dus maar kort kunnen wonen in en genieten van zijn paleis.

De Petřín uitkijktoren is een van de weinige bouwwerken die uitsteekt boven de stad. Er is in het centrum geen hoogbouw, dus je komt in Praag centrum gelukkig geen wolkenkrabbers, torenflats of appartementsgebouwen tegen. Evenals de Žižkov televisietoren ten oosten van het centrum zie je de Petřín uitkijktoren al van grote afstand bovenop de Petřín heuvel staan, ten westen van het centrum.

=

Meesterlijke marketing?

Karelsbrug, Foto van Milan Bachan Bahy

Heel spannend is het niet, maar ook dit is een van die dingen die je een keer gedaan moet hebben. Wachten totdat het stoplicht op groen gaat om het smalste straatje van Praag door te mogen. Of liever gezegd door te kunnen. Dit straatje is zo smal dat je elkaar niet echt kunt passeren. Het is 77 cm smal.

Verslaafd aan Praag

Dan lig je opeens 's nachts wakker en gaan je hersenen (on)bewust met woorden aan de slag. Het moet niet gekker worden. En ik houd helemaal niet van (ge)dichten.

In november 2018 ben ik voor de eerste keer solo naar Praag gegaan. Plannen had ik van te voren gemaakt, want zonder doel loop je maar wat verdwaald door de straatjes van Praag. Niet dat ik een volledig dagprogramma vast heb staan, maar wel een to do list voor die dagen, die ik spontaan afwerk. Kom ik toevallig in de buurt van een genoteerd pareltje, dan loop ik er naartoe en kan ik dat weer tevreden afvinken op mijn lijst.

Eerlijk gezegd heb ik een soort writer's blog (ja, dat moet block zijn, voor de taalpuristen onder ons) en ik kan niks Pragerigs bedenken om over te schrijven.

Mocht je al in Praag zijn geweest, dan ben je ze misschien tegengekomen: Love Locks. Deze slotjes worden meestal aan een hek bevestigd en het sleuteltje wordt weggegooid. Zo wordt de liefde of vriendschap tussen twee mensen voor eeuwig bezegeld. Althans, dat denken ze.

Je kunt heel lang zoeken, maar snel zal je het niet tegenkomen op een wandeling door Praag. Ik heb het hier over het standbeeld van Radetzky of Radecký. Toch heeft er ooit een standbeeld gestaan op het Malostranské náměstí. 

Triviaal onderwerp voor een blog, maar wel een heel leuke. Dit wordt een wist je dat.......

Het mooie van mijn tripje naar Praag van juni 2020 was, dat het erg rustig was. Vrijwel geen toeristen in een stad, die normaal meer toeristen dan locals in het centrum heeft rondwandelen.

Wanneer je vaker in een stad bent, gaan steeds kleinere details opvallen. Ieder stad herbergt kunst, dat gewoon op straat zichtbaar is. Voor mij is dat de kunst, die ik wil zien. Een museum kan heel mooi zijn, maar dan ligt het er zo dik bovenop. 

Deze week staat in het teken van de reis die niet door ging. Covid-19 gooide roet in het eten, Tsjechië is potdicht en de maatregelen in Nederland zijn nog net te doen. En precies in de week dat we zouden gaan, heeft mijn zus Covid-19. Gelukkig niet ernstig, maar ze had niet mee gekund, als we hadden gemogen.

Voor de vaste lezers - leuk dat je er weer bent  - is het inmiddels bekend dat mijn liefde voor Praag ver gaat. Gaat er niemand met me mee, dan ga ik gewoon alleen. Heerlijk genieten en alles zelf bepalen. Maar het is ook leuk om je vrouw en kinderen om je heen te hebben, dus dan stuur ik het erop aan, dat we in de buurt van Praag op zomervakantie gaan.

Waar rivieren zijn, zijn overstromingen met wateroverlast als gevolg. De Moldau lijkt in de zomer een rustige rivier, waar rondvaartbootjes, kano's en waterfietsen prima op gedijen. Maar de Moldau is niet altijd een kabbelend watertje. Overstromingen met rampzalige gevolgen hebben de afgelopen 200 jaar veelvuldig plaatsgevonden, zoals in 2002, 1997 (50 doden in Moravië, ten oosten van Praag) 1890 en 1845.

Mijn lieve broertje Jeroen, ja hij is mijn kleine broertje, had op zijn website gezet dat mensen een gastblog mogen schrijven. Dat liet ik mij geen tweede keer zeggen.

In de wijk Žižkov, ten oosten van het oude stadscentrum van Praag, ligt midden tussen de woningen een klein stadion, het FK Viktoriastadion. Van de buitenkant ziet het eruit alsof het niet meer in gebruik is en het zo kan instorten. Van de binnenkant ook.

Het krijgen van een pakketje is een instant geluksmomentje, net zoals een ping op je telefoon of het rode getalletje op Facebook, dat aangeeft hoeveel likes of berichtjes je hebt. Dit vind ik niet, nee, dat is onderzocht. Het is een vorm van verslavende aantrekkingskracht. Is je pakketje er niet of blijven de pings uit, dan voel je je eenzaam. Daarom kijken mensen zo vaak en snel op hun telefoon als er iets binnenkomt. Even weer dat geluksmomentje...........

Soms denk ik dat ik gek ben, als ik reacties hoor van andere mensen, die mijn liefde voor een stad niet begrijpen. Of omdat ze het zelf niet kennen of omdat hun in-hokjes-denken ze weerhoudt van deze hersensprong. Houden van je man of vrouw, vriend of vriendin, zoon of dochter, dat is normaal. Houden van je familie en vrienden ook. Daarnaast kun je houden van hutspot, erg verknocht zijn aan chocolade, bier of andere culinaire hoogstandjes. Houden van een stad is niet bij iedereen bekend of algemeen geaccepteerd.

Het leuke van een eigen blog hebben en schrijven is dat je het over alles kunt hebben. Vandaag postte ik op Facebook een berichtje in de groep Alles over Tsjechië. Daar komt van alles voorbij, van persoonlijke berichtjes over vakanties in Tsjechië, trips naar Praag tot mooie foto's en lekker eten. Daar haal ik dan weer inspiratie vandaan. 

Heel gek, dat ik pas in 2020 bekend ben geraakt met het verhaal van de moord op Heydrich, de Reichsprotector van Tsjecho-Slowakije in WOII. Gek dat de namen van Jozef Gabčík and Jan Kubiš mij tot die tijd geen belletje deden rinkelen. Gek dat ik regelmatig langs een kerk ben gelopen op Resslova in Praag, zonder te weten wat zich daar heeft afgespeeld. Te spannend achteraf, 700 Duitsers tegen 7 Tsjechen en Slowaken.

Het ligt er natuurlijk helemaal aan wat voor reiziger je bent of je deze tips ter harte gaat nemen. De vreemde tips die ik je in deze blog geef, komen uit mijn hart, zijn eerlijk en nogal tegendraads.

Het klinkt dramatischer dan het is. Praag is al een weekje op oranje gezet, maar nu is geheel Tsjechië code oranje. Dat houdt in dat alle niet noodzakelijke reizen daarheen worden afgeraden en dat je 10 dagen in thuisquarantaine moet bij terugkomst in Nederland. Corona maakt meer kapot dan je lief is.

Voor degenen die mij niet kennen, even een korte introductie. Jarenlang, 46,5 jaar om precies te zijn heb ik me redelijk doelloos voortbewogen op deze planeet. Gelukkige periodes afgewisseld door wat mindere. Wie niet?!

Iedere keer dat ik in Praag ben, doe ik het stiekem wel een keertje. Ik kijk op mijn telefoon voor de tijd en als ik in de buurt ben van het Oude Stadsplein, zoek ik een plaatsje tussen de toeristen. Allemaal staan ze klaar met hun camera of telefoon. 

Nederland kent (het dagboek van) Anne Frank, Hannie Schaft (het meisje met het rode haar), Corrie ten Boom, Helena Theodora Kuipers-Rietbergen en nog vele andere (verzets)helden uit de Tweede Wereldoorlog. Praag heeft Nicholas Winton. 

Kom je in Praag, dan kom je altijd over de Karelsbrug en dan passeer je altijd het standbeeld van Jan Nepomucký. Wie, zul je je afvragen? Jan wie?

Soms moet je even stil staan bij wat je allemaal hebt gedaan in relatief weinig tijd.

Vorige week woensdag kreeg ik de schrik van mijn leven. Achter mijn laptop lekker bezig met de website, krijg ik een pop-up van Easyjet.