Vyšehrad, gedicht 7

Gepubliceerd op 26 november 2020 om 15:23

Een gedicht behoeft in principe geen uitleg en laat ruimte voor eigen interpretatie. Meestal snap ik er zelf geen moer van. Een gedicht komt op mij regelmatig over als gezocht moeilijk en onbegrijpelijk. Sinds ik wat pogingen heb gedaan om Praag in dichtvorm te gieten, merk ik wat dat met mij doet. En daar gaat het mij om.

Naast die paar zinnetjes, die soms uren nodig hebben om gevormd te worden, gebeurt er in mijn hoofd veel meer dan het zoeken naar woorden. Herinneringen komen helder naar boven, ik beleef momenten of plekken nog een keer, ik voel wat ze met me hebben gedaan. Dan weet ik dat ik er weer wil staan.

Dat gevoel is nog sterker met betrekking tot Vyšehrad. Voor degenen die het niet kennen, Vyšehrad is een nieuwere burcht dan de Praagse Burcht in het zuiden van Praag, op slechts een half uur lopen vanaf de Karelsbrug. Deze burcht stamt uit de tiende eeuw en herbergt veel geschiedenis. 

Schitterende mysterieuze foto van Vyšehrad oor Milan Bachan Bahy

Vysehrad Praag burchtwal

Kilometers uitzicht vanaf de lange burchtwal

Het torent hoog boven de Moldau uit, waardoor het uitzicht als op veel plekken in Praag adembenemend is. Je kunt er op verschillende manieren komen. Ik ga vaak voor de moeilijkste weg, de steilste, want dan kom je weinig mensen tegen en heb je een lekkere work-out.

Eenmaal boven heerst er een serene rust, want toeristen lijken van deze plek gelukkig niks af te weten. Het ligt namelijk uit de toeristische route. Het siert de stad Praag, dat er geen overdaad is aan souvenirshops, restaurants en biertuinen. Je kunt hier echt wel terecht voor een biertje of een hapje, maar het is allemaal discreet en onopvallend. Wat een verschil met het centrum. Hulde!

Voor mij is er één plek op de burcht, die een extra speciaal plekje in mijn hart heeft. In Nederland kom ik nooit zomaar op een begraafplaats, maar in Praag trekt het mij ten zeerste. Op deze begraafplaats uit 1869 liggen bekende Tsjechen zoals Dvorák, Smetana, Neruda, Mucha en Macha. Misschien zorgen die namen al voor extra aantrekkingskracht. Deze intro was nodig, vond ik, voor een gedicht dat hopelijk pas over 40 jaar of later bewaarheid wordt.

Lees mijn gedicht onder de foto's.

Begraafplaats Vysehrad

Ingang begraafplaats

Begraafplaats Vysehrad

Kosten nog moeite gespaard

Het lijkt wel een kunst galerij

Vysehrad

Ingang vanaf de Moldau-kant

Vyšehrad

 

Verleden en heden ontmoeten elkaar

Yuppies, schrijvers en grijze muizen

Schimmige graven op zijn mooist

Exclusief, met persoonlijke kruizen

 

Hier is rust echt rust

Raakt me tot op het bot

Als ik dan later toch dood ben

Dan graag naast Smetana met I-pod

Verliefd op Praag, blog over Smetana

Rating: 0 sterren
0 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.