HFC Haarlem versus FK Viktoria Žižkov

Gepubliceerd op 17 oktober 2020 om 10:37

In de wijk Žižkov, ten oosten van het oude stadscentrum van Praag, ligt midden tussen de woningen een klein stadion, het FK Viktoriastadion. Van de buitenkant ziet het eruit alsof het niet meer in gebruik is en het zo kan instorten. Van de binnenkant ook.

Juni 2020 ben ik hier meerdere malen langs gelopen, op weg van of naar mijn appartement in Roháčova maar heb toen geen aandacht besteed aan dit bouwval. Gevoetbald werd er om meerdere redenen niet in juni 2020. In het boek van Ivar Scheers wordt FK Viktoria Zizkov aangehaald. 

"Hier in het winderige, open stadion waar net iets meer dan vijfduizend toeschouwers inpassen, met de op rottend beton en roestig metalen stellages geplaatste kuipstoeltjes, verweerd en versleten, geen Messi's, Ronaldo's en Neymars........."

en even later

"Het is een grillige arbeidersclub, die niet teert op succes en prijzen, maar op lokale trots en vechtlust van zijn spelers, ver weg van het grote geld, de commercials en de Instagram-wereld van het moderne voetbal." 

en na de volgende zin wist ik het zeker:

"Het voetbal was, en dan ben ik diplomatiek, waarlijk een verschrikking om aan te zien."

Haarlem stadion

Haarlem stadion

FK Viktoria stadion

FK Viktoria stadion

Viktoria Žižkov, deze club ga ik volgen

Deze club, voetballend in de Fortuna národní liga, de Tsjechische Eerste Divisie, ga ik volgen. Wat een gelijkenis met mijn eigen cluppie, het ter ziele gegane HFC Haarlem, waar het stadion onder je vandaan rotte, waar het altijd koud en het voetbal niet om aan te gluren was en je geen enkele speler in de laatste seizoenen van hun bestaan nog bij naam kende.

Je was voor Haarlem, omdat je als Haarlemmer nu eenmaal niet kan switchen van club, ook niet als je club onderaan bungelt in de Eerste Divisie. Nog steeds is mijn overtuiging dat je geen Ajax supporter kunt zijn als je uit Breda komt. Dan ben je voor NAC. Kom je uit Maastricht, dan ben je voor MVV. Anders ben je alleen maar voor Ajax omdat ze altijd meedoen om de prijzen. Dat is te gemakkelijk. Maar ja, wie ben ik. Erg rechtlijnig wanneer het op voetbal aankomt. 

In de vervlogen kortdurende Gouden Jaren van Haarlem speelden er klinkende namen als Gullit, Numan, Metgod en Martin Haar en begon Dick Advocaat zijn trainersloopbaan in de Eredivisie bij de Roodbroeken. Dat was enkele jaren na het enige Europese avontuur van '82-'83, met de memorabele wedstrijd in en tegen Spartak Moskou, waar een van de grootste stadionrampen aller tijden heeft plaatsgevonden.

https://www.anderetijden.nl/aflevering/345/Stadionramp-Moskou

Haarlem - PSV, 1978, mijn eerste stadionwedstrijd

Sinds het faillissement van Haarlem in 2010 ben ik een "zwevende" supporter geworden. Het ene jaar ben ik voor AZ, dan weer voor Twente of PEC. Altijd voor de underdog, nooit voor de voor de hand liggende clubs als Ajax, PSV of Feyenoord. Dat is te gemakkelijk. Maar bij geen enkele club krijg ik de warme gevoelens, zoals ik dat heb gehad bij Haarlem, waar ik als vijfjarige met mijn opa en mijn twee grote zussen achter het doel in het stadion stond.

Haarlem - PSV, 1978.......dat weet ik nog, omdat we met de hele familie op een foto in de VI stonden. Zelfs mijn nichtje en mijn vader, die er eigenlijk nooit bij waren, staan erop! Die foto heeft vol trots jarenlang ingelijst bij mijn opa en oma in de woonkamer op het dressoir gestaan. We zijn nog op zoek naar de foto, want die is op onbekende wijze kwijt geraakt.

Terug naar de underdog en het slechte spel. Als je altijd voor een (underdog)club bent geweest, die weinig successen heeft gekend, in een stad als Haarlem hebt gewoond, waarin (top)sport in verval is geraakt en weinig gemeentelijke ondersteuning heeft gekend (Haarlem Nicols, HFC Haarlem, Haarlemse basketbalweek, handbalweek, honkbalweek waren ooit topclubs/-evenementen), dan is succes (in de sport) niet iets dat hoog op je lijstje staat. 

Ook ons landje kent een voetbalgeschiedenis van heel soms wel, maar meestal net niet. Drie WK finales gehaald, nul gewonnen. Duitsland 8 finales, 4 keer winst. Dat soort statistieken zit (on)bewust in je bloed.

Verliezen is normaal, gelijkspelen is fantastisch en winnen een utopia

Zo werkt dat ook voor de supporters van Viktoria Žižkov. Ze hadden kunnen kiezen voor club met meer succes, zoals Slavia Praag of Sparta Praag, maar dat doe je niet. Dat is te gemakkelijk. 

Bovendien laat je je club niet vallen, als ze slecht spelen. Dat doen ze immers al jaren. Je geniet zoveel meer als ze wel een keer bovengemiddeld presteren. Zo moet ik altijd lachen als een topclub in eigen stadion wordt uitgefloten, wanneer ze bovenaan staan in de competitie en gelijkspelen tegen een laagvlieger. Pure arrogantie.

Stond mijn cluppie maar eens bovenaan, denk ik dan. Verliezen is normaal, gelijkspelen is fantastisch en winnen een utopia. Bij topclubs is winnen normaal, bij een gelijkspel twee punten laten liggen en verlies is een reden om de trainer te ontslaan. Dat past dus niet bij mij.

Wanneer ik weer eens in Praag ben, koop ik een kaartje voor een wedstrijd van FK Viktoria Žižkov. Hopelijk is het spel slecht, waait het heel hard, zijn er weinig toeschouwers en verliest FK Viktoria Žižkov. Dan voel ik me net zo thuis als in het Haarlem Stadion van vroeger. Misschien heb ik dan weer een warm gevoel.

Nu hopen dat ze leukere shirts krijgen. Iets teveel PSV, Sparta of Top Oss.

Verliefd op Praag

Rating: 5 sterren
1 stem

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.