Ahoj, ik ben Jeroen, bouwjaar 1973, gelukkig samenwonend en vader van twee geweldige zonen. Sinds 2020 ben ik officieel Verliefd op Praag! Lees hier het ontstaan. Zo verliefd, dat ik anderen wil inspireren met deze Praag-website en vanaf 2021 met nog meer regelmaat naar Praag ga. Ik ben op een missie en de missie is Praag.
De stad geeft me het ultieme gevoel van vrijheid, rust en tijdloosheid. In Praag leef je bij de dag. Zelfs een overbevolkte Karelsbrug voelt sereen en geeft me een totaal Zen gevoel, alsof ik de enige ben op de brug. Dit gevoel is niet uit te leggen en het overkomt me overal in Praag.
Gegrepen door de schoonheid van de stad, de cultuur, de mensen en het smakelijke bier, ben ik me sinds 2020 verder gaan verdiepen in de geschiedenis, de architectuur en kunst van Tsjechië en Praag in het bijzonder. Begin 2021 ben ik zelfs gestart met een cursus Tsjechisch (Tsjechisch voor beginners).
Sinds mijn eerste Praag-reis in 1993 kom ik met heel veel plezier terug in de stad van de honderd bieren...uuuh torens.
De stad met de honderd torens. Foto Milan Bachan Bahy
Wat doe ik in het dagelijks leven?
Na een schoolcarrière, die begon op het Stedelijk Gymnasium te Haarlem en eindigde op de Sportacademie (ALO) te Amsterdam, ben ik in 1997 gestart als fitness- en groepslestrainer. Daarnaast heb ik me toegelegd op het geven van opleidingen binnen de fitness- en aerobicsbranche. Sinds 2011 ben ik als zelfstandig Personal Trainer verbonden aan de sportschool waar ik al 25 jaar met plezier werk.
Dagelijks begeleid ik mijn sporters op weg naar hun eigen resultaat, van fitter worden tot afslanken en van fysiek onderhoud tot mentale weerbaarheid. Zelf train ik vier tot vijf keer per week voor mijn eigen fitheid, wandel en fotografeer ik op regelmatige basis en ben ik de vaste scheidsrechter bij de voetbalwedstrijden van mijn zonen.
Schitterend uitzicht in Divoka Sarka
Uitkijkend over "mijn" Praag vanaf de Sint Nicolaaskerk
Mijn (werk)vakantie in Praag begint zodra ik het vliegtuig uitstap. Het liefste neem ik alleen een rugzak mee, want dan kan ik direct de stad in, zonder te hoeven wachten bij de bagageband!
Bij de kiosk op de luchthaven koop ik een kaartje voor de bus, stempel deze af en neem plaats in bus 119 richting mijn (AirBnB) appartement. Als eerste de koelkast vullen met de boodschappen uit de plaatselijke supermarkt en daarna de stad in. Praag is voor mij thuiskomen.
Betaalbare kwaliteit, zonder overbodige luxe, zoeken vind ik een sport. Je zult me dus niet snel zien schrijven over een 5-sterrenrestaurant of een 5-sterrenhotel. Daar heb ik niks mee. Of het moet de architectuur zijn...
Minimaal één keer per jaar reis ik af naar Praag voor een - zoals ik het noem - retraite. In de nabije toekomst hoop ik dat te kunnen opschroeven naar jaarlijks drie tot vier maal.
In Praag kom ik tot rust en geniet ik van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat. Op zoek naar verborgen pareltjes, die ik vorige keren niet heb gezien. Iedere trip wil ik in een andere wijk verblijven, om de unieke sfeer te proeven.
Praag leent zich bij uitstek om te voet te ontdekken en met mijn camera in de aanslag loop ik dan ook al snel twintig tot dertig kilometer per dag.
En nee, ik heb nog steeds niet alles gezien...(als antwoord op de meest gestelde vraag)
Lees mijn blog voor mijn persoonlijke verhalen in relatie tot Praag.
Mijn favoriete plekje in Praag
De foto's van de decembertrip heb ik net benoemd en gelokaliseerd. Enkele blogs staan in concept-versie klaar en wachten op extra informatie, voordat ik ze kan publiceren. De weken zijn voorbij gevlogen en er staat alweer een nieuwe Praag-reis voor de deur. Als ik me niet vergis heb ik deze vorig jaar maart of april geboekt. Mijn voucher moest op.
De decembermaand wordt overeind wordt gehouden door de feestdagen. Anders zou de depressie snel toeslaan. Het is laat licht en vroeg donker, dus hoe leuk is het om extra sfeer in huis te halen met een kerstboom en de nog belangrijkere verlichting. Het kan bij ons thuis niet vroeg genoeg kerst zijn en vóór Sinterklaas staat de boom in vol ornaat te schitteren. Met een beetje mazzel halen we met deze boom de tweede week van januari.
Mist is een weersomstandigheid dat er een beetje bij hangt. Het regent, de zon schijnt, het sneeuwt, het waait, het is koud of het is warm. Dat zeg je wel.
Drie jaar na de eerste keer, dat ik voet zette op het Oude Stadsplein, is het plan om weer naar Praag te gaan. Het is 1996 en ik woon dan in Leiden, vlakbij het Rapenburg. Daar ben ik als buitenbeentje lid van studentenvereniging Augustinus. Buitenbeentje, omdat ik volgens mij de enige HBO-er ben tussen de 'echte' studenten. Door mijn toenmalige vriendin ben ik aangespoord om ook lid te worden, iets wat ik erg leuk vond, want de feesten daar waren op dat moment het summum.
Verliefd op Praag bestaat nu meer dan een jaar, wow. Het brengt me dagelijks veel meer dan ik had verwacht. Naast inside information van Praagse bronnen heb ik leuke online contacten met mijn Praag correspondenten Elke en Marianne, van wie ik ongelooflijk veel leer over SEO en het schrijven van artikelen en blogs. Dankzij de tips van Marianne stijgen mijn pagina's op google steeds sneller in de google ranking. Hoe eerder iemand de website tegenkomt op google, hoe eerder iemand de website zal bezoeken. En dat is toch waar je het voor doet. Het is leuk om artikelen te schrijven, maar als niemand ze leest, dan voelt dat als zonde van je tijd.
Sinds een aantal maanden heb ik verschillende mentoren. Zo voelt dat. De een op het gebied van fotografie, de ander op het gebied van schrijven en Praag, weer een ander door mij vragen te stellen, waar ik dan weer een paar dagen over mag nadenken. Lekker vaag dit.
Waar zal ik beginnen? Er zijn zoveel verhalen, herinneringen, foto's, indrukken en gevoelens die ik kwijt wil. Het is overweldigend en ik kan nog geen keuze maken. Een jaar niet naar Praag kunnen en dan ineens twee weken daar zijn, wat is dat bijzonder.
Vandaag kwam eindelijk het verlossende bericht. We mogen weer naar Praag. Dacht dat ik gek werd.......van vreugde! De kriebels nemen toe. De komende 2 weken loop ik rond met een lach op mijn gezicht. YESSSSSSSSS
Nog precies drie weken te gaan en dan mag ik naar mijn geliefde Praag. Tenminste........als het groen licht krijgt of geel licht. Het is geheel afhankelijk van het stoplicht, dat nu nog op rood staat. Ging Tsjechië een aantal maanden geleden nog rampzalig slecht met 15.000 besmettingen per dag, nu lijkt het onder controle met nog geen 500 besmettingen per dag. Dus Tsjechië is erg veilig te noemen.
Tsjechisch voor beginners bestaat eigenlijk niet. Het is alsof je een eerste zwemles krijgt in het midden van de oceaan. Geen enkele houvast en geen referentiekader.
De kriebels zijn er nog steeds. Dagelijks check ik of er veranderingen zijn in de maatregelen m.b.t. Covid in Tsjechië, Duitsland en Nederland. En of ik kan vertrekken.
Terwijl ik de video zit te kijken, waarin de Honest Guide uitlegt waarom ze hun 250 video's moeten verwijderen van Youtube (bizar), bedenk ik dat het alweer 9 maanden geleden is dat ik voor het laatst in Praag ben geweest.
Eerstvolgende trips
Maart 2023: Met mijn vriendin en later met een vriend, Nové Město
April 2023: Alleen
Oktober 2023: Alleen
Voor mezelf houd ik een to do list bij.
